معجم الغني
**تَحَكَّمَ** \- [ح ك م]. (ف: خما. لازم، م. بحرف) .** تَحَكَّمْتُ**،** أَتَحَكَّمُ**،** تَحَكَّمْ**، مص. تَحَكُّمٌ.
1. "تَحَكَّمَ فِي أُمُورِهِ الشَّخْصِيَّةِ" : ضَبَطَهَا وَأَحْكَمَهَا.
2. "يَتَحَكَّمُ فِي أُمُورِ غَيْرِهِ" : يَتَصَرَّفُ فِيهَا كَمَا يَشَاءُ وَيُرِيدُ .