معجم الغني
**أَنْظَرَ** \- [ن ظ ر]. (ف: ربا. متعد، م. بحرف).** أَنْظَرْتُ**،** أُنْظِرُ**،** أَنْظِرْ**، مص. إِنْظارٌ.
1. "أَنْظَرَهُ دُيونَهُ" : أَخَّرَهُ، أَمْهَلَهُ.![الحجر آية 36]** قالَ رَب**ِّ** فَأَنْظِرْنِي إلى يَوْمِ يُبْعَثون**َ! (قرآن).
2. "أَنْظَرَهُ وَجْهَهُ" : مَكَّنَهُ مِنَ النَّظَرِ فيهِ.
3. "أَنْظَرَ صَديقَهُ بِصَديقٍ آخَرَ": جَعَلَهُ نَظيراً لَهُ.
4. "أَنْظَرَهُ السِّلْعَةَ" : باعَها لَهُ بِنَظْرَةٍ.